Winkelen is één van de dingen die ik heel graag doe. Niet alleen nieuwe kleren kopen, of dingen voor het huis, maar ook de gewone dagelijkse boodschappen. Ik ging minstens twee keer per week naar de supermarkt en rekende ook zelf mijn boodschappen af. Heel normaal toch!
Vorig jaar heb ik een nieuwe heup gekregen. Ik dacht dat ik dan weer zou kunnen lopen zonder pijn. De operatie is echter niet goed gegaan. Daardoor kan ik alleen in huis nog maar kleine stukjes lopen. Als ik naar buiten wil, zit ik in een rolstoel. Voor iemand in een rolstoel zijn de gangpaden in de supermarkt vaak te smal en staan de producten te hoog of te laag om ze zelf te kunnen pakken. Daarom kan ik niet meer alleen op pad en gaat mijn man mee om mij te duwen.
Bij de kassa word ik genegeerd en vragen ze mijn man om af te rekenen. Daar kan ik zó boos om worden. Mijn benen doen het niet meer, maar met mijn hoofd is niks mis en kan ik heel goed zelf afrekenen. Behandel mensen met een handicap, zoals je zelf behandeld wilt worden.
– Willy, 45 jaar
VN-verdrag in de Praktijk Almere 