Hallo, ik zit in een rolstoel en ga naar een speciale school. In mijn eigen buurt kan dat niet. Mijn klasgenoten wonen allemaal verder weg. Gelukkig heb ik wel vrienden in de buurt.
Als ik om vier uur thuis wordt gebracht door mijn schoolbus, krijg ik eerst iets te drinken van mijn moeder. Daarna rol ik snel naar mijn vrienden. Die zijn bij het speelpleintje. Daar spelen wij dan met elkaar en iedereen mag mee doen. Met en zonder beperking, allemaal door elkaar. Wat leuk is, is dat de gemeente één van de korven lager heeft opgehangen zodat ik er goed bij kan en mijn doelpunten kan scoren. Dat geeft een goed gevoel en zo blijf ik in conditie.
Soms ga ik kijken bij de vissteiger die is aangepast voor rolstoelen en scootmobielen. De vissers halen soms ook mensen met een beperking op om visles te geven. Ome Henk, geen echte oom hoor, die is daar bijna altijd te vinden en helpt iedereen. Gisteren vertelde hij mij dat de gemeente de visplekken niet meer wil onderhouden. Hij was daar verdrietig over. Dat kan je toch niet geloven! Er hebben zoveel mensen plezier van. Ik hoop maar dat het niet doorgaat. Het is altijd zo gezellig met elkaar.
– Mohammed, 16 jaar
VN-verdrag in de Praktijk Almere 