…vraag mij eerst naar mijn verhaal.
Ik merk nog steeds dat, als je anders bent dan anderen, mensen daar met elkaar over fluisteren en naar je wijzen.
Ikzelf merk dat ik af en toe last heb van keuzestress in de supermarkt. Dan sta ik wat langer voor een schap met producten. Ik hoor dan mensen fluisteren, zo van: “Ze staat daar nog steeds voor dat schap. Kan ze niet eens een product kiezen? Zou ze dement zijn? Nee joh, zo oud is ze nog niet.”
En als ik moe ben, word ik wat onvast ter been. Ik ben niet dronken, maar dat wordt wel gefluisterd.
Of wanneer ik op plekken kom waar het druk is en mijn neglect opspeelt. Hierdoor loop ik soms tegen mensen aan of raak ik ze per ongeluk aan. Dit leidt dan tot boze blikken, opmerkingen en soms tot schelden. Ook al zeg ik sorry.
Kom rustig aan mij vragen waarom ik voor dat schap sta te staan, of waarom ik waggel. Dan leg ik je uit dat ik Niet Aangeboren Hersenletsel heb en mijn hersenen niet altijd doen wat ik wil.
– Fanny, 56 jaar
VN-verdrag in de Praktijk Almere 