Sinds mijn auto-ongeluk gaat alles veel te snel voor mij. Na een revalidatie van drie maanden mocht ik weer naar huis. Ik heb nu nog therapie en het gaat stapje voor stapje beter met mij. Ik heb veel steun van mijn vrouw.
Ik doe mijn best en probeer weer dingen op te pakken. Zoals vanochtend; ik moet een nieuw paspoort aanvragen. Dat heb ik op een briefje geschreven. Het is gelukkig niet zo druk. De portier wijst mij op de infozuil. Ik loop naar de zuil en zie veel kleine lettertjes. Ik besluit naar de balie te lopen. Een behulpzame mevrouw vraagt mij wat ik kom doen.
“Ik heb een paspoort nodig”, zeg ik.
“Heeft u uw oude paspoort bij u?” vraagt ze.
Ik zoek in mijn zakken en ik heb het.
“Wilt u dan bij de infozuil uw BSN invullen, dan krijgt u een bonnetje, daar staat een nummer op en als dat verschijnt op het grote scherm dan mag u doorlopen naar het loket.”
Ik weer naar de zuil – maar voor ik er erg in heb, is de zuil al verder dan ik. Het lukt mij niet om in te loggen. In paniek loop ik weg. Met lood in mijn schoenen ga ik naar huis…weer niet gelukt!
– Hans, 53 jaar
VN-verdrag in de Praktijk Almere 